Mondmasker op en 1,5 meter afstand… Alsof covid terug is

Ik hoor het al een tijdje om mij heen. Veel mensen zijn ziek en blijven ook lang ziek. Op de afdeling in het ziekenhuis waar ik werk zijn veel mensen met de griep opgenomen. Dat betekent dat wij deze patiënten met een mondmasker op moeten verzorgen. Herinneringen aan een paar jaar geleden komen boven.

Het is dinsdagochtend en ik ga met de lift naar mijn afdeling. Zodra ik de lift uitstap, zie ik een kastje voor de schuifdeuren naar de afdeling staan. Hierop staat een doosje met mondmaskers en er ligt een formulier naast. Het is weer zover: het verplicht dragen van een mondmasker.

Meteen gaat er van alles door mijn hoofd, hopelijk hoef ik hem niet de hele dag op. Beelden van de covidpandemie komen boven. Die lange dagen waarin het masker na uren op je gezicht rode striemen achterliet. En de volledige bescherming met schorten, handschoenen, veiligheidsbril en het mondmasker. Ik hoop maar dat dit geen heftige griepperiode wordt.

Ik lees het formulier en inderdaad: de griep heerst weer in Nederland. Steeds meer mensen zijn ziek, ook collega’s. Daarom geldt de 1,5-meter-regel tijdens de lunch en koffiepauzes. Ook moeten we weer een mondmasker dragen bij het verzorgen van patiënten. De maatregelen blijven minimaal twee weken van kracht. Afhankelijk van hoe heftig de griep blijft heersen, wordt gekeken of dit beleid langer wordt voortgezet.

Veel patiënten in isolatie

Bij het binnenlopen van de zusterspost kijk ik op het bord hoeveel patiënten er liggen. Wat mij direct opvalt, is dat het halve bord gekleurd is. Dit betekent dat veel patiënten in isolatie liggen. Zelfs één volledige zaal ligt in isolatie. Normaal gesproken worden patiënten die in isolatie moeten liggen op een eenpersoonskamer verzorgd. Maar door het grote aantal grieppatiënten is cohortverpleging ingevoerd en liggen meerdere patiënten met dezelfde besmetting samen op één zaal. Net als toen...

Sommige patiënten snappen niet dat ook zij een mondmasker op moeten als zij gaan wandelen op de gang. “Jij hebt toch een mondmasker op? Dan hoef ik er toch geen?”, vraagt een van hen. Ik leg meneer uit dat niet alle patiënten in het ziekenhuis de griep hebben, dus om hen te beschermen, moeten grieppatiënten op de gang een mondmasker op. Zonder verder protest doet hij zijn mondmasker op.

Strak en snel warm

Het dragen van een mondmasker blijft wennen, ook voor mij. Het is namelijk niet het ‘makkelijke’ chirurgische mondmasker dat wij moeten dragen, maar het zwaardere FFP2-masker. Dat zit strakker om je gezicht, voor je gevoel kun je minder makkelijk ademhalen en je krijgt het snel warm. Maar het is ook weer niet zo erg als ik me herinnerde.

En ondanks het ongemak van de mondmaskers hebben mijn collega's en ik weer veel kunnen betekenen voor de patiënten. Misschien is dat wel onze kracht: hoe zwaar de dag ook is, samen maken we het werk lichter.